„Tom ten posiada wiele cech reportażu, stanowi zatem interesującą alternatywę dla akademickiego sposobu opisywania teatru offowego. Oparty na rozmowach z ludźmi, którzy się przez Teatr Brama przewinęli (lub byli z nim związani relacjami partnerskimi, przyjacielskimi, zawodowymi), tworzy imponujący wielogłos – autorka zebrała wypowiedzi blisko pięćdziesięciu osób. […]
Czytając Drogę Bramy, możemy zrozumieć, dlaczego przedstawienia tego teatru wyglądają tak, a nie inaczej, oraz dlaczego ich „wygląd” nie zawsze jest rzeczą najważniejszą – to niezwykle cenne rozszerzenie kontekstu. Nie jest to jednak historia artystycznego laboratorium. Sam spektakl to dla członków Bramy wciąż rzecz niebywale istotna, przede wszystkim dla spragnionych grania młodych artystów. Droga Bramy opowiada bowiem, koniec końców, o teatrze – Teatrze Potrzebnym.”
– z recenzji Dominika Gaca, Potrzebny efekt uboczny, „Teatr” 11/2016